ما خواری همیشگی را می خوریم که در ما ساکن است، می گوید فراموش نشدنی کلمه شاه پسر و دشمن در میان مه لعنت ها که خبر از فاجعه دودمان ماندگار پرونده های پراکنده از گرد و غبار زمان می خورد که پس از رها شدن از راه دور با نخ مقاوم جمع آوری شده است. برای ابدیت برای اشتیاق بی‌وجود آینده تصور می‌شود که در صحت آن مالک به ظرفیت باورنکردنی آن برای نفوذ به هسته‌ی آنچه واقعاً در سطح ظاهر می‌شود باور نمی‌کند که ظاهر بیهوده واهی خود را به فریب کاری می‌رساند.