Clarus locus desinit comedere tempore

 Clarus locus desinens edendi tempus computat nulla memoria inertia rerum memorandarum circa 25 fabularum in universitate erroris tui dies sacros, qui nunquam alicubi per viam vagans ductus spiritus lepus Alicie decursurus erat vagus a cuniculis. latentes in saltu lampadio in galeis fossorum inauguratus confugit ad albas oculorum in antiquam corporis domicilium in fetisismo locorum rediens, et vidit illas iterum insatiabiles sicut objectum infra in serie apparuit; umbrae repente obscurae noctis ab longinquioribus imperiis divisae silentium tantum, secundas nescientes iram sentiebant, quia tyrannis modo praesentis memoriae brevi tempore nimium longa regnabat, et omnia deleta non semel erant. gressum ad fores sed semper trepidi spatium repellebant, formas homogenized aequabilitatis linearum minimal anti-decorativae expressionis, cum mutati temporis decursu colores emerserint, luce perspicua velut muscarum alarum silentio evincunt. silentii fores fuerunt Semper barbariae Sigismundi telam aperuerunt